Moje robótkowe trzy grosze

Skończyłam wyszywanie wiktoriańskiego domu. Praca została wyprana i wyprasowana. Teraz się prezentuje tak.

Szukam odpowiedniej ramki. Być może zostanie oprawiony w antyramę. Poszukuję też podobnych wzorów do kompletu, pasowała by trójka lub czwórka. I jeszcze strona gdzie znajduje się znajduje wzór na dom wiktoriański:

http://www.kreinik.com/kshop/product.php?productid=969&cat=160&page=1

Coraz bliżej końca.

Wykopane z zasobów szafy, pozostałość po walentynkowej loterii sprzed kilku lat. Można coś z nich zrobić. Na krzyżyki i hardanger za późno, bo serca są już zszyte. Może być aplikacja, frywolitka albo szydełko. Z haftów może się udać łańcuszek. Pomyślę, popróbuję. 

Na szczycie budowy zawisła wiecha, to oznacza zakończenia prac konstrukcyjnych. Przyszedł czas na okna i prace wykończeniowe.

Na zakończenie mój ulubieniec.

Ruszyła praca nad wiktiriańskim domem. Trwało to trochę, ale mój organizm buntował się przeciwko starej kanwie pełnej roztoczy. Nie pomogło wymrażanie i wietrzenie, trzeba bylo materiał wyprać. Przy okazji troszeczkę zmieniły się proporcje wątku i osnowy, więc praca  nie będzie bardzo zniekształcona. Pomogło prasowanie na wilgotno w poprzek materiału. Potem naniosłam siatkę. Wciąganie fastrygi okazało się pracochłonne, w dodatku nitki łatwo się wyciągają, dlatego postanowiłam ją narysować. Zrobiłam rundę po pasmanteriach w poszukiwaniu kredki do materialu. Była tylko biała co w wydało mi się mało przydatne, ale znalazłam kredkę krawiecką w kolorze czerwonym. Rysuje się nią średnio, ale dobrze schodzi przy praniu. Kupiłam też igły do haftu, więc się nie kaleczę.

A tak początek parteru.

Swojego czasu zaczęłam robić długi bieżnik z mareżką wg. wzoru z jakiejś gazety, chyba Anny, ale dokladni nie pamiętam. Doszłam do połowy i straciłam zapał, albo miałam ważniejsze sprawy, w każdym razie porzuciłam robótkę na całe lata. W Internecie dowiedziałam się, że to haft hardanger. Niedawno kupiłam sobie książkę opisującą ten rodzaj haftu. Książka jest nieduża, zawiera dokładny opis wykonania ściegów napisany w przystępny sposób i kilka drobnych wzorów serwetek. Co ciekawe została napisana w Australii, a sam haft pochodzi ze Skandynawii. Zawędrował tam z emigrantkami i cieszył się uznaniem, tradycja jego wykonywania przetrwała.

Postanowiłam dokończyć serwetę, ale trochę ją zmniejszę, bo nie mam już tego dużego stołu, na który robiłam dekoracje. Muszę też poszukać czasopismo, z którego pochodził wzór, żeby uzupełnić elementy wewnątrz krzyży obramowanych białą nicią.

Z odciętej części będę mogła zrobić inną serwetkę. Może nauczę się jakiegoś nowego rodzaju haftu? Wyszywałam krzyżykami, po kaszubsku, hardangerem, rischelieu, blackwork i haftem angielskim. Co mi jeszcze zostało?

Trafiony, zakupiony.

A w nim:

I  dwadzieścia cztery inne.

Zachwyciłam się haftem blackwork. Wygrzebałam wzór  na wiktoriański dom tzw.free wna firmowej stronie. Styl wiktoriański odpowiada naszemu eklektyzmowi, neogotykowi i neoklasycyzmowi w zależności, z których lat XIX wieku pochodzi.

Domek jest sympatyczny, ale pracochłonny. Biorąc pod uwagę, że kanwa ma nierówny splot, nie jestem pewna jak to się zaprezentuje. Kanwa pochodzi z dawnych czasów, kiedy się kupowało to co było, a Internet nie istniał. Niech nie zajmuje miejsca w szafie.

Teraz musi zapaść decyzja - wyszywać w brązie czy zieleni? Oryginał był w burgundzie, ale sugerowano też wersje czarno-szarą, niebieską, zieloną i brązową, wszystkie oczywiście opisane firmowymi nićmi. Moje mulinki pochodzą z czasów kiedy na etykietkach nie było numerow kolorów, a nawet widniała inormacja "odcień koloru niepowtarzalny". Zestaw barw muszę dobrać sama.

A może czarny jak na blackwork przystało?

Po napisaniu notatki o polskich kapeluszarkach chwyciłam za ołówek i powstał mały szkic pensjonarki.

A pózniej utworzyłam schemat do haftu krzyżykowego.

A potem jeszcze jeden, tym razem rysowany bezpośrednio za pomocą myszy. Chyba ładniejszy. Ada jakaś młodsza wyszła.

Kolekcja francuskich elegantek w kapeluszach nasunęła mi myśl o polskich miłośniczkach kapeluszy w skrócie "kapeluszarkach". Niewątpliwie Pierwszą Kapeluszarką Polski była niezapomniana Hanka Bielicka. Występowała w pięknych olbrzymich kapeluszach z ogrodem a co najmniej rabatą kwiatów. Kapeluszarką światowej sławy była Pola Negri. Nakrycia głowy tej aktorki niemego kina były różne w różnych filmach, ale znalazłam piękne zdjęcie w dużym kapeluszu z podwiniętym rondem. Hanka Ordonówna "Ordonka" występowała na scenie i w zawodowym życiu w małych kapelusikach typu toczek często udekorowanych piórami i woalką. Do kolekcji mozna by dorzucić postaci fikcyjne np. pensjonarkę w kapelusiku z małym rondem niczym marynarski i z wielkim marynarskim kołnierzem - postać z filmu "Ada to nie wypada". Izabeli Łęckiej przypisałabym kapelusz z dużym rondem, kwiatami lub woalką.

Kogo jeszcze dodać do listy?

Czarny komplet ze srebrnymi koralikami na studniówkę.